- procinctus
- 1.
prōcinctus, a, um, Part., from procingo.2.prōcinctus, ūs, m. [procingo, prop. a girding up; hence, transf.], milit. t. t., a being prepared or equipped for battle, readiness for action: procinctum, otan eis polemon sunkalesôntai, Gloss. Philox.:II.
oratorem armatum semper ac velut in procinctu stantem,
Quint. 12, 9, 21; cf. id. 10, 1, 2:neque in procinctu et castris habitos,
Tac. H. 3, 2:in procinctu bellorum excubare,
Plin. 6, 19, 22, § 66: testamentum facere in procinctu, to make one's will on the battle-field (one of the three ways of making a will), Cic. de Or. 1, 53, 228; id. N. D. 2, 3, 9; Gell. 15, 27, 2 sq.; Gai. Inst. 2, 101; Just. Inst. 2, 10.—Prov.: in procinctu habere aliquid, to have a thing ready or at hand:severitatem abditam, clementiam in procinctu habeo,
Sen. Clem. 1, 1, 4; cf.:nisi in procinctu paratamque ad omnes casus habuerit eloquentiam,
Quint. 10, 1, 2. —Transf., a military enterprise (late Lat.): et Lentiensibus indictum est bellum;B.ad quem procinctum imperator egressus,
Amm. 15, 4, 1; 15, 9, 1.—Esp., a battle, an engagement:procinctu omisso,
Amm. 17, 9, 1; 27, 4, 1:post procinctus ancipites,
id. 27, 4, 11:in procinctu versari,
Dig. 37, 13, 1.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.